Kürt siyaseti zokasını yuttum; yuttum ki kendime mahsus bir niyetle o siyasete el verdim. Kürt siyeseti zokasının Amerika’nın, kapitalist hegemonyanın, kestirmeden söyleyeyim küffarın değirmenine su taşıma siyaseti olduğunu işin neredeyse nihayetinde anlamak zokayı yutmuş biri için anlaşılır bir gecikme midir? Belki, belki de değil! Bunu, yani zokayı yuttuğumu yediğim kazık olmasa anlamakta daha da gecikebileceğimi kabul ederek söylüyorum. Peki yeni bir zoka yutmuş olabilir miyim? Bunu göreceğiz. Yeni bir zoka yutmuş isem bile, bu, öncekinin zoka olduğu gerçeğini değiştirmez. Yediğim kazık nedir? Makam ve mevki elde edememek midir? (Dünyada ve tabii ki Türkiye'de yaşayan insanların nezdinde bir statüsü olmayan insanların klişe iddiası olsa da...) Bir statü elde etmeyi ömrünün hiçbir diliminde gaye edinmemiş biri için yediği kazığı makam ve mevkiye yormak, makam ve mevkiden başka bir gayeye itimat etmenin mümkün olmadığına inanan düşük karakterli insanların işidir. Yuttuğum z
Çoğu kişi bir halt işlediğini düşünmez ama her nedense o çoğu kişi bir kazık yediğini düşünür. Kürt meselesinde işlediğim haltın ne olduğunu yediğim kazığı görünceye kadar bilmiyordum(!) veya bilmeye yanaşmak işime gelmiyordu(!). İslam Devleti olarak ilan edilen ve fakat kısa bir müddet sonra sırat-ı mustakîmden uzaklaşmayı tercih eden Cumhuriyet kadrosunun aldığı kararlar ile tebarüz eden membaya kapitalizm himayesinde ajan elemanların girmesi, ardından ezilen halk milliyetçiliği tezviratıyla kapitalizmin ekmeğine yağ süren solcuların ayartması ve nihayet yetersiz ve sağlıksız ideoloji emzirmenin sonuçlarından olsa gerek modernist veya gelenekçi (benim gibi) İslamcıların da meseleye el atması Kürt meselesini besleyip büyüttü. Kürt meselesi tezviratının kucaklamasına izin veren tahriklerin ayartmasıyla sahneye çıkan İslamcılar Şeyh Said’in, Seyit Rıza'nın, Dersim’in, Zilan’ın bilumum mazlumiyet dayanaklarının keşfiyle intaç edilen güya milli bilincin doruklarında zevklenmeye b